தத்தாத்ரேயரும் நான்கு நாய்களும்

நாய்கள் மீதான இந்து மதத்தின் கண்ணோட்டத்தைப் பொறுத்தவரை, ஒரு உண்மை தெளிவாகிறது - அவை கொண்டாடப்படும் அளவிற்கு மதிக்கப்படுகின்றன. அவற்றின் விசுவாசம், சேவை, தோழமை மற்றும் மனிதர்களுடனான சிறப்பு உறவு ஆகியவற்றால் இந்து மதத்தில் நாய்கள் மீதான மரியாதை விரிவாகிறது.

இந்துமதம் தவிர உலகின் வேறு மதங்களிலும் நாய்கள் மதிக்கப்படுகின்றன. பார்சி மதம் நாயை மிகவும் கொண்டாடுகிறது.

கிரேக்கர்களின் பழைய கதைகளிலும் இரு நாய்களைப் பற்றிய கதைகள் வருகின்றன. மரண தேவதையின் சன்னி தானத்துக்குத் துவாரபாலகர்களாக நாய்கள் பணிபுரிகின்றனவாம். வேதகாலக் கதையும் பித்ரு லோகத்துக்கு துவார பாலகர்கள் நாய்கள்தான் என்று கூறுகிறது. அவை வைவஸ்த சியாமம், ஸபலம் என்று பெயர் கொண்டவை. பாரசீகர்களின் தர்ம சாஸ்திரங்களில், பித்ரு லோகத்தையும் தேவ லோகத்தையும் இணைக்கும் சின்வத் என்னும் பாலம் ஒன்று இருப்பதாகவும், இறந்த பின் மனித ஆன்மாவை ஒரு நாயே இந்தப் பாலத்தின் வழியாக அழைத்துச் செல்லும் மார்க்க பந்து (வழித்துணை) என்று எழுதி வைத்திருக்கிறார்கள்.

கிரேக்கர்களின் புராணக் கதை ஒன்றில், மூன்று தலைகள் கொண்ட கர்பேராஸ் என்னும் நாய்தான் காலதேவனுக்கு மெய்க் காவலன் என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. வானுலகில் வாழும் நாய்க்கு திவ்யகதஸ் என்று பெயர் சூட்டியிருக்கிறது வேதம். கேனிஸ் என்னும் விண்மீன்களின் கூட்டத்தைத்தான் வேதம் சுநா ஸிர என்று குறிப்பிடுவதாக மாக்ஸ் முல்லர் தீர்மானிக்கிறார். ஸம்வத்ஸம் (ஓர் ஆண்டு) முடிந்ததும், பருவகால தேவதைகளை நாய்கள் எழுப்புவதாக ரிக்வேதம் முதல் மண்டலத்தில் ஒரு செய்தி உள்ளது. பழகிய நல்ல இனத்து நாயைப் பற்றி வால்மீகி ராமாயணத்தில் குறிப்பு வருகிறது. பரதன் மாமன் வீட்டுக்குப் போகும்போது பயிற்சி பெற்ற வேட்டை நாய்களையும் அழைத்துச் சென்றானாம். மனிதன் மீது அன்பு கொண்ட பிராணி நாயைப்போல் வேறில்லை. அதனால்தான் அது மொழி பேதமோ, தேசம், இனம், நிலை பேதமோ இன்றி, அனைத்தையும் கடந்து எவருடனும் ஒட்டுறவாக வாழ முடிகிறது.

நேபாளம், பூட்டான் மற்றும் இந்திய மாநிலங்களான சிக்கிம் மற்றும் மேற்கு வங்காளத்தில் கொண்டாடப்படும் தீபாவளியை ஒட்டிய திகார் பண்டிகை, மரணத்தின் கடவுளான யமராஜாவுடன் தொடர்புடைய உயிரினங்களின் வழிபாட்டிற்கு சிறப்பு முக்கியத்துவம் அளிக்கிறது.

தீபாவளியின் இரண்டாவது நாள், குகார் திகார் என்று அழைக்கப்படுகிறது, இது பெரும்பாலும் யம ராஜாவுடன் அவரது வசிப்பிடத்தின் பாதுகாவலர்களாக சித்தரிக்கப்படும் நாய்களை கௌரவிக்கிறது. மரண நதியைக் கடக்க இறந்தவர்களின் ஆவிகளை வழிநடத்த உதவும் தூதர்கள் என்றும் நம்பப்படுகிறது, (கருட புராணத்தில் வைதரணி நதியை கடக்க பசு மாடுகள் உதவுவதாக வருகிறது). குகார் திகாரில் நாய்களுக்கு டிகா மற்றும் தூள் சாயத்தால் அலங்கரித்து, மலர் மாலைகள் மற்றும் நல்ல உணவுகளை வழங்குவதன் மூலம் நன்றி தெரிவிக்கின்றனர்.

சிவ மூர்த்தங்களில் ஒன்றான பைரவரின் வாகனம் நாய் ஆகும், நாயானது பைரவரின் குணாதிசயங்களையும், காலத்தைக் குறிக்கும் அதன் சக்தியையும் பிரதிபலிக்கும் நாய்கள் எதிரிகளை விரட்டும். நண்பர்களிடம் குழையும். பைரவர் எதிரிகளை விரட்டுவார். தன்னை வணங்கும் அன்பர்களுக்கு. பாதுகாப்பு கொடுத்து அன்பு காட்டுவார். நாயின் குணம், காலத்தின் சக்தியையும், பைரவரின் வேகத்தையும் குறிக்கிறது. இந்த நாய், ‘‘வேதஞானி’’ அல்லது ‘‘சாரமேயன்’’ என்றும் அழைக்கப்படுகிறது, இது போர்க்குரல் கொடுக்கும் நாய் என்று பொருள். இதனால், பைரவரை வழிபடும் போது நாய்களையும் வணங்கும் வழக்கம் உள்ளது. நவகிரகங்களில் ராகு கிரக தோஷத்திற்கான பரிகாரமாக பைரவரை வணங்குவது வழக்கம்.

இந்துக் கடவுளான தத்தாத்ரேயரின் சித்தரிப்புகளில், நாய்களின் குறியீட்டு முக்கியத்துவம் ஆழமாக ஓடுகிறது.

தத்தாத்ரேயர் நான்கு நாய்கள் மற்றும் ஒரு பசுவுடன் சித்தரிக்கப்படுகிறார். தத்தாத்ரேயரின் நான்கு நாய்கள் நான்கு வேதங்களின் உருவகங்கள். அவை ‘‘சொர்க்கத்தின் வேட்டை நாய்கள், இறுதி உண்மையின் காவல் நாய்கள்’’ என இறைவனைப் பின்பற்றுகின்றன. அவை எங்கு பிறந்தாலும், ‘‘வேட்டையாடுதல்’’ மற்றும் தூய ஆன்மாக்களைக் கண்டுபிடிப்பதில் இறைவனுக்கு உதவுகின்றன.

‘‘நாயைக் கண்டால் கல்லைக் காணோம்

கல்லைக் கண்டால் நாயைக் காணோம்’’

இது வேடிக்கையாக சொல்லப்படும் பழமொழி.

இந்தப் பழமொழி பற்றி ஒருமுறை பேச்சு வந்தபோது ஒரு நண்பர் சொன்னார். இந்த பழமொழி இப்படி அல்ல; நாயகனைக் கண்டால் கல்லைக் காணோம்; கல்லைக் கண்டால் நாயகனைக் காணோம் என்பதுதான் உண்மையான பழமொழி அதுவே மருவி நாயகன் என்ற சொல் நாயாக மாறிவிட்டது என்றார்.

இதற்கு சான்றாக அவர் திருமூலரின் பாடல் ஒன்றினை எடுத்துக்காட்டாகக் காட்டினார்.

‘‘மரத்தில் மறைந்தது மாமத யானை

மரத்தை மறைத்தது மாமத யானை

பரத்தை மறைத்தது பார்முதல் பூதம்

பரத்தில் மறைந்தது பார்முதல் பூதமே’’

ஆனால் இன்னொரு நண்பர் இந்தப் பழமொழிக்கு ஒரு கதை சொன்னார்.

ஒரு பெரிய பணக்காரர் தன் தோட்டத்துக் காவலுக்காக நாயை கல்லில் செதுக்கி, வாசலில் வைத்திருந்தார். தத்ரூபமாக வடிக்கப்பட்ட. அந்த சிலையை உண்மையிலேயே நாய் என்று நினைத்து தோட்டத்துப் பக்கம் எந்த கள்வர்களும் வருவதில்லை.

ஒருநாள் தினசரி அந்தப் பக்கமாக வரும் ஒருமனிதருக்கு சந்தேகம் வந்தது. ‘‘தினமும் நாம் பார்க்கிறோம். இந்த நாய் அந்த இடத்தைவிட்டே அசையாமல் அப்படியே கிடக்கிறதே’’ என்று அருகில்சென்று தொட்டுப் பார்த்தார்.

‘‘அடடா...நாய் சிலை...இத்தனை நாள் ஏமாந்து விட்டோமே’’ என நினைத்தார்.

இப்போது அவருடைய கண்களில் அது நாயாகத் தெரியவில்லை. கல்லாகவே தெரிந்தது. கல் என்ற நினைப்பு வரும் முன்னர் அது நாயாகத் தெரிந்தது. கல் என்ற நினைப்பு வந்த பின்னர் நாய் என்ற எண்ணம் முற்றிலுமாக மறைந்து போயிற்று. ஆக ஒரு விஷயம் என்பது நமது பார்வையில்தான் இருக்கிறது. என்பதை உணர்த்துவது இந்தப் பழமொழி. இப்பொழுது இந்தக் கட்டுரையின் இறுதிப் பகுதிக்கு வந்து விட்டோம். அருளாளர்கள் தங்களை மூன்று நிலைகளில் நாயோடு இணைத்துப் பார்க்கிறார்கள்.

1. தங்களை நாயோடு சமமாகக் கருதும்பொழுது ‘‘நாயேன் வந்தடைந்தேன், நல்கி ஆள் எனைக் கொண்டருளே” என்றும் ‘‘அடி நாயேன் நினைந்திட்டேனே” என்றும். பாடுகிறார்கள்.

2. சில நேரங்களில் நாயினும் கீழான நிலையில் தங்களைக் கருதிப் பாடுகின்றார்கள்.

3. மூன்றாவது நிலையில் ‘‘அந்த நாயை விட நான் கீழான நிலையில் இருக்கிறேனா, என்னை ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாதா?” என்று தங்கள் நிலையை ஒரு படி மேலாக வைத்தும் பாடுகின்றார்கள்.எது எப்படி இருந்தாலும் அருளாளர்கள் பார்வையில் உலகில் உள்ள எல்லா உயிரினங்களும் சிறப்புடையதாக கருதப்படுகின்றன. அதில் நாய்களுக்கு பிரதான இடம் உண்டு.