நன்றி குங்குமம் தோழி
வழக்கறிஞர் தாமோ
“கற்பழிப்பு ஒரு இழப்பு. குறிப்பாக தலித் இனப் பெண்களுக்கு ஏற்படும் கொடுமைகள் மற்றும் வன்முறைகள். சொல்லப்போனால் இந்த வன்முறைகள் அவர்களுக்காகவே பாரம்பரியமாக ஒதுக்கப்பட்டு இருக்கின்றன. மோசமான வாய்மொழி துஷ்பிரயோகம், பாலியல் அடைமொழிகள், நிர்வாண அணிவகுப்பு, உடல் உறுப்புகளை துண்டித்தல், சிறுநீரை குடிக்க கட்டாயப்படுத்துதல், முத்திரை குத்துதல், பிரகடனத்திற்குப் பிறகு கொலை உட்பட வன்முறை போன்ற செயல்கள். மாந்திரீகத்தை இவர்கள் மட்டுமே அனுபவிக்கிறார்கள்.
உயர் சாதியினரின் கூட்டு வன்முறையான கற்பழிப்பால் அச்சுறுத்தப்படுகிறார்கள். கோவில் விபச்சாரத்தின் தேவதாசி முறை இவர்களை சுரண்டுவதற்கான மிகத் தீவிரமான வடிவமாகும். இந்த இனப் பெண் குழந்தைகள் விபச்சாரத்திற்கு தள்ளப்படுகின்றனர். இவர்களுக்கு எதிரான வன்முறை வழக்குகளில் பெரும்பாலானவை பதிவு செய்யப்படுவதில்லை. சட்ட அமலாக்கம் இல்லாததால் பல பெண்கள் பரிகாரம் தேட சட்ட அமைப்பை அணுக முடியாமல் தவிக்கின்றனர்.
காரணம், இந்தப் பெண்கள் பெரும்பாலும் சட்டங்களைப் பற்றி அறிந்திருக்க மாட்டார்கள். அவர்களின் அறியாமையை எதிரிகள், காவல்துறை மற்றும் நீதித்துறை அமைப்புகளால் பயன்படுத்திக் கொள்கிறார்கள். வழக்குகள் பதிவு செய்யப்பட்டாலும், உரிய விசாரணையின்மை அல்லது நீதிபதியின் சொந்த ஜாதி மற்றும் பாலினச் சார்பு ஆகியவை நிரபராதியாகிவிடும்.
இந்திய சமூகத்தின் சமூக இயக்கவியலைக் கருத்தில் கொண்டு, பெண்களுக்கு எதிரான கூட்டு பாலியல் வன்முறையின் அளவு அவர்களின் சாதி மற்றும் சமூக அந்தஸ்தைப் பொருட்படுத்தாமல் ஒரே மாதிரியாக இருந்தாலும், வன்முறையின் அடிப்படையை உருவாக்கும் சமூக இயக்கவியல் மற்றும் நோக்கங்கள் கணிசமாக வேறுபடுகின்றன. போலீஸ், துணை ராணுவம் மற்றும் தேசத்தின் ஆயுதப் படைகளால் செய்யப்படும் கற்பழிப்பு சம்பவங்கள் பலாத்காரத்தை வெவ்வேறு கோணத்தில் பார்க்க நம்மைத் தூண்டுகின்றன.
பாதுகாப்பு படையினர் சம்பந்தப்பட்ட பல பலாத்கார சம்பவங்கள் அவ்வப்போது வெளிவருகின்றன. 1991ம் ஆண்டில், 4 ராஜ்புதானா ரைபிள்ஸ் பிரிவு குனான் கிராமத்திற்குள் நுழைந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. ஜம்மு & காஷ்மீரில் உள்ள போஷ்போரா பகுதியில் 13 முதல் 70 வயதுக்குட்பட்ட 30 முதல் 100 பெண்கள் வரை பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்பட்டுள்ளனர்.
நன்கு விளம்பரப்படுத்தப்பட்ட ஒரு வழக்கில், மே 1990ல், ஒரு இளம் மணப்பெண் திருமணத்திலிருந்து தனது கணவரின் வீட்டிற்குச் சென்று கொண்டிருந்தபோது BSF வீரர்களால் தடுத்து வைக்கப்பட்டு பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்பட்டார். அவளது அத்தையும் பலாத்காரம் செய்யப்பட்டாள். பாதுகாப்புப் படையினரும் கட்சி மீது துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தியதில் ஒருவர் கொல்லப்பட்டார் மற்றும் பலர் காயமடைந்தனர். கட்சி ‘‘குறுக்கு நெருப்பில்” சிக்கியதாக அரசாங்கம் கூறியது.
இந்த சம்பவம் உள்ளூர் மற்றும் சர்வதேச பத்திரிகைகளில் விளம்பரப்படுத்தப்பட்டதை அடுத்து, இந்திய அதிகாரிகள் விசாரணை நடத்த காவல்துறைக்கு உத்தரவிட்டனர். விசாரணையில் பெண்கள் பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்பட்டதாக முடிவு செய்தாலும், பாதுகாப்புப் படையினர் மீது வழக்குத் தொடரப்படவில்லை.
1947ன் இந்திய-பாகிஸ்தான் போருக்குப் பிறகு இஸ்லாமிய போராளிகளால் கற்பழிக்கப்பட்ட சம்பவங்கள் பதிவாகியுள்ளன. அக்டோபர் 22, 1947 அன்று, பஷ்டூன் போராளிகள் பாகிஸ்தான் ராணுவ டிரக்கில் பாரமுல்லா மீது படையெடுத்து, ஐரோப்பிய கன்னியாஸ்திரிகள் உட்பட பெண்களை கற்பழித்தனர். 1971 வங்காளதேச சுதந்திரப் போரின் போது, பாகிஸ்தானிய ராணுவத்தின் உறுப்பினர்கள் மற்றும் பிஹாரி, ரசாகர் போராளிகள் இரண்டு முதல் நான்கு லட்சம் வங்காளதேசப் பெண்களை பலாத்காரம் செய்தனர்.
மார்ச் 1990ல், BSF இன்ஸ்பெக்டரின் மனைவி கடத்தப்பட்டு, சித்திரவதை செய்யப்பட்டு பல நாட்கள் கூட்டுப் பலாத்காரம் செய்யப்பட்டார். அப்போது கைகால் உடைந்த நிலையில் அவரது உடல் சாலையில் கிடந்தது. தீவிரவாத மற்றும் பயங்கரவாத அமைப்புகள் கற்பழிப்புகளில் ஈடுபட்டதாக குற்றம்சாட்டப்பட்டுள்ளது. ஜம்மு காஷ்மீர் விடுதலை முன்னணி, நூறாயிரக்கணக்கான இந்து காஷ்மீரி பண்டிட்களை அப்பகுதியில் இருந்து விரட்டியடிப்பதற்காக கொலை, தீவைப்பு மற்றும் கற்பழிப்பு போன்றவற்றை போர் ஆயுதமாக பயன்படுத்தி இன அழிப்பு செய்ததாக
குற்றம்சாட்டப்பட்டுள்ளது.
ஆயுதப்படைகள் (சிறப்பு அதிகாரங்கள்) சட்டம், 1958ன் கீழ் இந்திய ஆயுதப்படைகள் நாகாலாந்து, அசாம் மற்றும் மணிப்பூர் மாகாணங்களில் அதிக அளவில் கற்பழிப்புகளை நடத்தியதாக மனித உரிமை அமைப்புகள் குற்றம் சாட்டுகின்றன. சமீப ஆண்டுகளில், வகுப்புவாத கலவரங்களின் போது பலவிதமான கற்பழிப்புகள் நடந்துள்ளன. 2002ம் ஆண்டு கோத்ரா ரயில் எரிப்பு சம்பவத்தின் போது, குஜராத்தின் சில பகுதிகளில், கலவரக்காரர்களால் கற்பழிப்பு நடத்தப்பட்டது. 2013 முசாபர்நகர் கலவரத்தின் போது 13 கற்பழிப்பு மற்றும் தாக்குதல் வழக்குகள் பதிவாகியுள்ளன.
இங்கு மேற்கோள் காட்டப்பட்டுள்ள பல்வேறு பாலியல் வன்முறைச் சம்பவங்கள் மனித மிருகத்தனத்தின் ஒரு படத்தை வழங்குவதோடு மட்டுமல்லாமல், இலக்கு மக்களை அடக்குவதற்கும் அடிபணியச் செய்வதற்கும் முழு அளவிலான போர் மற்றும் உள்நாட்டு ஆயுத மோதல்களின் உளவியல் ஆயுதமாக பாலியல் வன்முறை எவ்வாறு முறையாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது என்பதையும் காட்டுகிறது. எனவே, பாலியல் வன்முறை விஷயத்தை அவசியம் மூன்று கோணங்களின் வெளிச்சத்தில் படிக்க வேண்டும்.
